Bir an hatırımdan geçen bir hikayeyi nakledeyim…

“Raci” yudumlayınca “Aynalı’nın” ikram ettiği kahveyi fincandan, dalar gider başka alemlere Hayalin Derinlikleri isimli eserinde Filibeli Ahmed Hilmi’nin… Orada şu olayı nakleder:

“Şekerli kahveyi içmeye başlamıştım… Kendimi karıncalar arasında ve binlerce sokağı bulunan bir karınca yuvasında, karınca şeklinde buldum. Etrafa hayran, hayran bakmağa başladım… Ben karınca beylerinden birinin oğlu imişim… Henüz yemeğimi bitirmiştim ki, hocalarımdan biri yanıma geldi ve söze başladı:

Ey Şehzadem. Şehrimizin kuzeyinde çorak arazide ne kadar tuhaf tabiat olaylarının zuhur etmekte olduğunu bilirsiniz… Yaptığımız ilmi gezilerde alimleri ihtilâfa düşüren hava durumunun yine başladığını öğrendik… Parlak gökyüzünün birçok tarafları birden bire bir takım kalın ve sıra sıra bulutlarla örtülüyor. Bu bulutlar değişik zamanlarda birden bire yok oluyorlar. Acaba bu hava durumunun sebebi nedir? Bildiğiniz gibi tabiat olayları akıl ve mantıkla bilinemez. Bu acayip durumu tetkik için yapacağımız geziye siz de buyurun!…

Büyük bir kalabalıkla acayip yapılışta olan bir araziye doğru seyahate başladık. Garip ve tuhaf olan o ki, ben hem “insan algısı ve bilgisi” ve hem de “karınca algısı ve anlayışı” ile bezenmişim.

Nihayet acayip araziye gelmiştik. Karınca gözü ile baktığımda hakikaten düşünülecek ve konferanslar verilecek kadar acayip ve garip bir şekillenmeye sahip olduğunu anlıyordum.

Oysa insan gözüyle baktığımda, iki tarafı muntazam mağazalar, süslü düz bir şekilde Napoli taşları ile döşenmiş geniş bir caddede bulunduğumuzu görüyordum.

Bu iki his arasındaki farkı hayretle muhakemeye koyulduğum sırada tabiatçi alimlerden biri bu garip arazi hakkında konferans vermeye başladı:

“-Efendiler!” diyordu. “En fazla dikkati çeken bu büyük hücrelerin şekliyle aralarındaki kanalların intizamıdır. Hücreler takriben düz, çatlaklar ise hemen hepsi mükemmel denilecek intizamda düzgün çizgilerle doludur. Bu intizamın sebebini ulemamız bir türlü keşfedemiyor…”

Konferansın en tatlı yerine gelinmişti ki birdenbire yüzbinleri geçen dinleyiciler arasında bir çığlık koptu! Gökyüzü açık olduğu halde, şddetli ani bir yağmur yağışı ile müthiş bir seylâp ve sıcak bir tufan bir anda binlerce karıncayı sürüklüyor ve boğuyordu… Bu tufandan hasıl olan dev nehirler binlerce karıncayı sürükleyip götürüyordu…

Ben bir dakika korku ve dehşete mağlûp olduktan sonra bu garip tufanın sebebini anlamak istedim. Yukardan hâlâ fasılalı sağanakla seller akmaktaydı… Bu müthiş hadiseye insan nazarıyla baktığım zaman hayretten ve gülmekten kendimi alamadım…

Garip arazi adı verilen caddede bir kaldırım kenarında yerimizi almıştık. Bulunduğumuz yerde bir at arabası durmuş, arabacı uyumuş, hayvanlar torbalarından yemlerini yerken, her ikisi de anlaşmış gibi aynı anda işemeye koyulmuşlardı… İşte zavallı karıncaları yok eden sıcak tufan bu hayvanların pislemesinden başka birşey değildi…

Yuvalarda bütün ahali üzüntü ve ızdırap içinde ölümümle meşguldüler. Zira ben de orada vefat edenler arasındaydım. Ulema ise acayip arazide vukua gelen tufanın sebeplerini araştırmakla meşgul oluyorlardı…
kaynak : Aynadaki Evren AHMED BAKİ

ilginç saol

sağol arkadaş

ilginç bir hikaye
paylaştığın için teşekkürler..

cok ılgınc

ben okudumğumda baya etkilendim

paylaşım için tşk ler

yazı uzun ama hoş okumaya başlayınca seviyorsunuz