Ezelden Mü'mine Armağan Geldi


Ezelden mü'mine armağan geldi
Kırklar irfan kurdu kadim yol oldu
Acem'de şah idi Urum'a geldi
Âhirinde Hacı Bektaş Vel'oldu

Nasip dağıtınca isim değişti
Destur şah dedi de bir dolu içti
Fatm'Ana'nm gözlerinden yaş düştü
Ezdiler de o kırklara verdiler

Kırklar Beytullah'ta bir irfan kurdu
Muhammed de o irfanda esürdü
Bekçisi var kapısında kim durdu
O kim idi hal evinde hal oldu

Dört feriştah yolladılar cihana
Duydu naci bekçi oldu kırklara
Fatma Ana özün çekinca dara
Ağladı da gözü yaşı sel oldu

Muhammed Ali'ye gel dedi geldi
Yetmiş iki için şeriat koydu
Şeriat tarikatın sırn oldu
Hakikatta Hak Muhammed Al'oldu

Şah isminde şeriata varmadı
Şah'sız bu cihana destur gelmedi
İrfanı kurdular ceme yürüdü
Şah geldi de cümlesine ul'oldu

Bir meyve verdi ki tadından doymaz
Onu yemeyenler canına kıymaz
Yetmiş iki millet ol şahı sevmez
Naci kuldu, güzel şaha kul oldu

Muhammed Ali'den tuttum elim var
Hızır ile kevser içtim dolum var
Doksan altı âyet yedi ilim var
Altı kapı âşıklarda sır oldu

Kul Himmet Üstadım var mı hatası
Allah âşık Muhammed'dir putası
Şah Hatayî'm âşıkların atası
Âhirinde Hacı Bektaş Vel'oldu

Kul Himmet

Fatma Ana Özün Dara Çekince


Fatma Ana özün dara çekince
Gözünün yaşından sel olmadı mı
Ah edip gözyaşm yere dökünce
Üzüm göğerip de dal olmadı mı

Üzümün dalından bir üzüm oldu
Muhammed kopardı eline aldı
Dolandı önüne bir arslan geldi
Orada kaleye kal olmadı mı

Selman geldi Seydullahı istedi
Muhammed cemalin gördü dost dedi
Kırklar da engûru olur has dedi
Ezdiler engûru bal olmadı mı

Kırklar Muhammed'in yoluna baktı
Muhammed gelmedi umudu aktı
Üzümün içinden dört çiğit çıktı
Bağbandı bekçisi Vel'olmadı mı

Elbet Mansur olan dönmez darından
Talip olan vaz mı gelir pîrinden
Muhammed nurundan Ali serinden
Erittiler halden hal olmadı mı

Tevhit kalktı kuduretten uyandı
Herbirisi bir irenge boyandı
İhlâs talip olan pîre dayandı
Kemendi üstadı Al'olmadı mı

Kul Himmet Üstadım gör bana n'oldu
Aşkı ile benzim sarardı soldu
Cebrail Habibe irehber oldu
Mü'minlere doğru yol olmadı

Kul Himmet

Elâ Gözlü Usul Boylu Sultanım


Elâ gözlü usul boylu sultanım
Sen benim yaramı sar da andan git
Yaram yürektedir durmuyor kanım
Sen benim yaramı sar da andan git

Gidemedik yollarımız kış oldu
Kelp rakipler arkamızdan düş oldu
Derdimiz bir idi şimdi beş oldu
Sen benim yaramı sar da andan git

Döğün vurdun bu sineme köz ile
Bağrımı deldirdin nükte söz ile
Bir merhemin yok mu ballı tuz ile
Sen benim yaramı sar da andan git

Neden ola bu âşıklar gülmedi
Dosta gidem dedim nasip olmadı
Lokman Hekim geldi derman bulmadı
Sen benim yaramı sar da andan git

Kelp rakipler kail olmaz bu deme
Sinem yaralıdır gelmişim eme
Sağalt bu yaramı yaralı koma
Sen benim yaramı sar da andan git

Açıp bu sinemi bak yarası var
Yaram onulmuyor çok yarası var
Rakipler vurmuşlar ok yarası var
Sen benim yaramı sar da andan git

Kul Himmet Üstadım hayal kovarsın
Müştak olur görmesine iversin
Seni beni yaratanı seversin
Sen benim yaramı sar da andan git

Kul Himmet

Elif Allah Adın Okur Yazarım


"Elif" Allah adın okur yazarım
Hocam bir ders verdi "be" deyu deyü
"Te" ile "Se" de kaldı nazarım
"Cim" cemalin gördüm "he" deyü deyü

"Hı" Hızır İlyas'ür ezel ezelden
Haberini aldım "Dal" ile'"Zal"den
"Rı" bize yol vermiş Kalûbelâdan
Giderim yoluna "Ze" deyü deyü

"Sin" de sualini vermeye geldim
"Şın" deyince anda eğlendim kaldım
"Sad" okudum "Dad" dan haberin aldım
"Ti" "Zı" "Ayın" "Gayın" "Pe" deyü deyü

"Ka" deyince Kafdağı'nı gezerdim
"Ke" deyince türlü ma'na yazardım
"Lam" da "Mim" de "Nun" da kaldı nazarım
Nic'oldu "Vav" ile "Hı" deyü deyü

Kul Himmet Üstadım böyle söylerim
Haddinden ziyade umman boylarım
Yirmi sekiz harfi tamam eylerim
Âhiri "Lâmelif' "Ye" deyü deyü

Kul Himmet

Erenler Derilip Ceme Varınca


Erenler derilip ceme varınca
İptida şaz olup gülen kim idi
Kabe'yi yaptırıp bina kurunca
İptida içeri giren kim idi

Kim idi dünyada bulmadı yân
Cümleden uludur Mansur'un dân
Sarı öküzün bastıcağı mermeri
Hû deyip binasın kuran kim idi

Mermerin içinde bir kutu vardır
Kutu içindeki gizli bir sırdır
Kilidini açmak hayli hünerdir
Arayıp dilini bulan kim idi

Erenler kalmaya kulun suçuna
Yolum düşe geldi kırklar içine
Bizi götürdüler Çin ü Maçin'e
Garip halimizi soran kim idi

İdiris cennette hülle biçende
Okutup dersimi verdi hocam da
Selman parsacılık etti Acem'de
Hû deyip önüne gelen kim idi

Muhammed yürüdü miracım diye
Âşıklar çağırır ver bacım diye
Selman da dinledi muhtacım diye
Selman'ın bacını veren kim idi

Kul Himmet Üstadım yolu kodular
Yol uludan uluyadır dediler
Bize böyle dedi kırklar yediler
Kırkların içinde ulu kim idi

Kul Himmet

Efendim Cemalin Görmeğe Geldim


Efendim cemalin görmeğe geldim
Muhammed Ali'nin nuru sendedir
Ayağına yüzüm sürmeğe geldim
Hasan Hüseyin'in nuru sendedir

Ervah–ı ezel’de kandilde nurdur
Hacı Bektaş Veli Pir sana yardır
“Lahmike lahmi” ikrarın vardır
Şah'ın pinhan olan sırrı sendedir

Fahri alem Elif taci giyindi
Kırkların ceminde saki can idi
Serden baştan geçip mest uryan idi
Yedi ehl–i irfan hali sendedir

Fatima Ana'sın cömert ganisin
İrahmet deryasi gevher kanisin
Cümle âşıkların secdegahısın
İlm–i Ledün ilm–i kitap sendedir

Zühre yıldızını alnında gördüm
Cavidan okursun her seher virdim
Kul Himmet Dergâh'a yüzümü sürdüm
Muhammed mirac nutku sendedir

Kul Himmet

Eğer Candan Sever İsen Sen Beni


Eğer candan sever isen sen beni
Eğlen uçup gitme der güle bülbül
Senin mekânın benim kalbim evidir
Vücudum şehrine kona der bülbül

Konarsan güle kon dikene konma
Sakın eski düşman dost olur sanma
Rakipten korkup ta sen geri durma
Düşmanın kastı cana der bülbül

Bülbül gibi daldan dala sektiğim
Kahrı hoş eyleyip cevrin çektiğim
Veresin bekleyip ikrar güttüdüm
Gülde mi harda mı o ne der bülbül

Gani Celal'dan rahmet ola kuluna
Tabib gerek derde derman buluna
Benliğinen konma gülün dalına
Arı var pençeni kana der bülbül

Hatice–t–ül kübra Zühre'nin sesi
Hasan'ın Hüseyin'in validesi
Hazreti Peygamberin kerimesi
Sorun Fadime'ye o ne der bülbül

İmam Zeynel içti abu hayatı
Muhammed Bakır'a ver saadeti
Dört kitapla İmam Cafer heyeti
Yetmiş üçte mümin kula der bülbül

Musa-i Kazım'ın kurşun içişi
İmam Rıza'nın müşkül seçişi
Seher vakti dertli dertli ötüşü
Dost bağında gonca güle der bülbül

Taki'nin Naki'nin ervahı farzın
Cebrail türaba erdirdi özün
Naki'nin alnında Zühre yıldızı
Gelin yas sorusun bile der bülbül

Hasan Askeri'den asker kopunca
Mehdi mağaradan dışa çıkınca
Binbir çiçekten de balın alınca
Arının figanı bala der bülbül

Kul Himmet dilinden güherler saçar
Geçer şu mahluğun eyyamı geçer
Mümin olanlara rahmetler saçar
Dünya baki değil fena der bülbül

Kul Himmet

Aşağıdaki şiir gibi birçok şiirin son kıtasında yazan şair adı KUL HİMMET ÜSTADIM olduğu halde bu şiirin Kul Himmet'e ait olduğunun yazılması doğru değildir. Lütfen düzeltelim. Tapşırma olarak "Kul Himmet Üstadım" yazıyorsa o şiir Tokat'lı Kul Himmet'e ait değildir. Kul Himmet Üstadım, yani Aşık İbrahim, Tokat'lı Kul Himmet'ten 150 yıl sonra yaşamış Sivas'lı bir şairdir. Daha geniş bilgi isteyen arkadaşlarım bana mail adresimden ulaşabilirler.,
Saygılarımla
Mehmet Aydın
(Gazeteci-Yazar)
31.07.2024


Ali'nin Cemalin Âşıklar Gördü


Ali'nin cemalin âşıklar gördü
Anın için cila verdi cihana
On'ki âşık altı kapıdan geldi
Dolusunu sundu Fatıma Ana

Altı kapı Fatm'Ana'dan icattır
Ezelden âşıkın ervahı paktır
On'ki âlem doksan altı âyettir
Okuya okuya mal ettin cana

Bu nasıl buyruktur bin türlü hal var
Hak Muhammed Ali âleme server
MuhammedAli'nin yoluna dellal
On'ki âşık gönderdiler cihana

İmam Cafer'in buyruğu ser oldu
Ol demde on iki âşık var oldu
Muhammed Ali'ye yârıgâr geldi
Orada ayrıldı bin türlü ma'na

Bir kuş öter sesi gelir derinden
Herkesin çektiği kendi filinden
Kimse bilmez âşıkların halinden
Anınçün ağlarım ben yana yana

Kul Himmet Üstadım geride durma
Olura olmaza sırrını verme
Her yüze güleni dost olur sanma
Dost odur ki dostun oduna yana

Kul Himmet[/QUOTE]