“Nilgün! ”

kendine kapandıkça her siyah amfora
içinden ben çıkarım anaforumla
birim ve birlik nasıl uzak benden
bir bedenden bir bedene uzanan bütün yollar çıkmaz
haz bir bedenden bir bedene niçin akmaz
işte gene kuşkularımlayım, haklıyım
çünkü ben tanrıyım. çünkü ben tanrıyım

zihnimin dokunaklı yerlerindeyim, bir siyam gülü
ölü aşkların kahkahası parmaklarımda
tütsü, ipek ve kedi tüyü
bütün kumarlarınıza oynadığım kendimle baş başa
bir karar daha veriyorum, birkaç damla siyanür
gür bir akşama asıyorum kendimi, geçerken görün
gökyüzüne en yakın yıldız bile değil, yanınızdayım
çünkü ben tanrıyım… çünkü ben tanrıyım

oysa gene kuşkularımlayım bütün tanımların aralığında
değiştiriyorum hep yerimi bir divandan bir yatağa
size sizi söylüyorum, size bizi
izi silinmiş her seste bir uyum tonu
tozlanmış yüzüm unuttuğunuz her hatıraya
içerdeyim; kapanan bütün kapıların dışında
ay büyüyor işte, ay! burada kalayım
çünkü ben buradayım, çünkü ben buradayım

Orhan Alkaya
__________________