aglatdiniz beni bea..! hepsinin topragi bol olsun böyle 1 savas olsa bu resimdeki insanlar icin canimi seve seve veririm vermeyende namertdir.

nedense hep bizim sehitler dusunulur bu savasta hic ne idugu belirsiz bir yere kralicelerinin emriyle gonderilmis zavalli dusman askerlerinden bahsedilmez yarim milyon kisi bir mok yokken olmus sacma bir savas ,ustelik ulkemizin suanki durumunuda turkiyenin gelecegi olan aydinlarinin savasta olmesi bilirim,

gelmeselerdi hoca nesinden bahsedicez... geberip gittiler işte... asıl onları getirenlere bişeyler demek gerek

seni bu ilginc cikislarin icin uyardigimi hatirliyorum. bahsettigin insanlar playstation daki bir oyunda olenler diil. saygi lutfen, herkese, her irka, her dine....

Allah razı olsun senden elliyedi, inanılmaz duygulandım yine , bu vatan için canım feda!
Ben izmirde yaşıyorun geçenlerde konak meydanında metro istasyonunda Çanakkale Şehitleri anısına bir stand kurmuşlerdı, ilk ilgimi çeken cam bir bölme içindeki boş mermi kovanları oldu, baktığımda üstünde Çanakkale'de metre kareye düşen mermi kovanı sayısı yazıyordu o dönemde çekilmiş bir fotografıyla, belki inanamıycaksınız ama tam 6000 boş mermi kovanı ve siyah beyaz fotda da görünüyordu, tüğlerim diken diken oldu, ve sonra panolar üzerinde yazan bir kaç yazıyı okudum şöyle yazıyordu, ilerki siperde erlerin bir bir düşütüğünü gören komutan onların yerlerini almak için arka siperde bekleyen erlerimize , "Bakın askerlerlerimiz bu vatan için birer birer yaşamını yitiriyor az sonra sizde orda şehit olacaksınız, onlar için ve kendiniz için cenaze namazını kılın, ordan onbaşı şehir erler için diye namazı başlatır.....
anlatabildiğim kadarayla bu kadar eksik ve yanlış ifadelerim için özür dilerim
sonra oraya konulan kürsüde bulunan beyaz sayfalı deftere, Herşey vatan millet için! Vatan sağ olsun yazdım.. ve metrodan kendimi tutamadım ve ağlayarak uzaklaştım..

kardesim gelmesinlerdi diye birseymi var sen suan bile askerlikten kaytarabiliyormusun sanki o zaman ingilterede oyleydi fransada oyleydi,zaten bizim 1. dunya savasina girmemiz bile cok sacmaydi,almanlarin kicini kurtarmak bize kalmisti

beyler ne dini ne ırkından bahsediyonuz. bahsettiğiniz kişiler düşman neyine saygı göstericem 100 binlerce şehit vermişiz onlar yüzünden... kafayımı yediniz siz

Kardeşim KAPPA ilgine teşekkür ederim. Gerçekten duygulanmamak elde değil. Öleceğini bilerek ölmek vatanın için canını vermek bu ruh halini anlamak mümkün değil. Bu vatan için canım feda.

onlardan hickimse olmedi

Evet Allah hepsini bizim icin sefaatci kilsin insallah. O buyuk insanlar, bu milletin cikardigi son buyuk nesildi. Simdi sokaklara cikip bakinca, kendimden utanir oldum. 250 bin insan bunlar icin mi oldu diye. Bu savaslarda, kalifiye elemanlarin, egitilmis insanlarin buyuk kismini kaybettik malesef. geride gozu yasli kadinlar, ne oldugunu bile anlamadan babasiz kalmis 100binlerce turk evladi. Ve birileri daha kaldi, bu savastan sonra. cepheye gitmeyen, gerci gitse de ne yapabilirler ki, yahudiler. iste cumhuriyetin ilk yillarinda butun kilit noktalara gecen bu insanlar, ulkemizi istedikleri gibi ellerinde oynatiyorlar. nasil amerika guclu bir yahudi lobisi tarafindan desteklenip, ne istedikleri yapiliyorsa, bu da oyle. atalarimiz simdi eminim ki biz ne sehit ne gazi olmusuz, biz ala niyazi olmusuzda haberimiz yok diyordur.

"Çanakkale destanımızdan bir demet hatıra sunmak için “ÇANAKKALE Kalbe Gömülü Değerler” isimli kitaptan bir–iki hâtıra nakletmek istiyorum... Yazar H. Hüseyin Maltepe, Kanlısırt mevkiinde siperlerin orta taraflarında yaralı düşen bir Anzak subayını kucağına alarak kendi arkadaşlarına teslim eden bir kahramanımızı anlatıyor. Bu sahne aynı şekilde anıt hâline getirilmiştir. Bu anıtın resmi kitaba da alınmıştır...


Bir İngiliz subayı, iki siper arasında yaralı düşer. Arkadaşlarına “Beni kurtarın!” diye acı acı feryat eder. Fakat arkadaşlarından hiçbirisi siperinden kafasını çıkarmaya cesaret edemezler... Bir müddet sonra onun acı acı inlemesine dayanamayan merhametli insanımız, silahının ucunda dalgalandırdığı beyaz bir mendille yavaşça siperinden çıkar ve yaralıya doğru ilerler. Diğerleri şaşkın; “Bu Türk askeri ne yapmak istiyor?” derler. Türk neferi yaralıya usulca sokulur, onu kucağına alır ve arkadaşlarının bulunduğu siperin önüne gelir ve taşıdığı yaralı subayı incitmeden bırakır. İşte, o anda bu olayı çok yakından izleyen Teğmen Casey, vatanına döndükten sonra Avustralya genel valisi olunca, o zamana kadar Türkler hakkında edindiği bilgilerin yanlış olduğunu çok iyi bildiği için, Türkler aleyhinde yazılı bütün yanlışların düzeltilmesine vesile olur.

Yıllar sonra Genel Vali Casey, Çanakkale’ye gelmiş ve şunları söylemiştir: “25 Nisan 1915 günü Conkbayırı’nda Türkler ve Birleşik Kuvvetler arasında korkunç siper savaşları oluyordu. Siperler arasında 8 veya 10 metre mesafe var. Süngü hücumundan sonra savaşa ara verildi. Askerler siperlerine çekildi. İki siper arasında açıkta ağır yaralı ve bir bacağı kopmak üzere olan İngiliz yüzbaşısı avazı çıktığı kadar bağırıyor, ağlıyor ve ‘Kurtarın beni!’ diye yalvarıyordu. Ancak hiçbir siperden kimse çıkıp yardım edemiyordu. Çünkü en küçük bir kıpırdamada yüzlerce kurşun yağıyordu... Bu sırada akıl almaz bir şey oldu. Türk siperlerinden beyaz bir mendil sallandı. Arkasından aslan yapılı bir Türk neferi siperden çıktı. Hepimiz donakaldık. Kimse nefes almıyor ona bakıyordu... Asker, yaralı İngiliz subayını okşar gibi yerden kucakladı. Kolunu omzuna attı ve bizim siperlere doğru yürümeye başladı. Yaralıyı usulca yere bırakıp, geldiği gibi kendi siperlerine döndü. Teşekkür bile edemedik. Savaş alanlarında günlerce, bu kahraman Türk askerinin cesareti, güzelliği ve insan sevgisi konuşuldu... Biz Çanakkale Yarımadası’ndan Türklerle savaşarak ve binlerce insanımızı kaybederek, kahraman Türk milletine ve onun eşsiz vatan sevgisine duyduğumuz büyük takdir ve hayranlıkla ayrıldık.”

Şiddetli taarruzlar sırasında 15. Alay 9. Bölük’ten Kütahyalı Mustafa Çavuş, gece baskınlarının birisinde yaralanıp bayılmıştı. Arkadaşları onu öldü biliyorlardı. Kendine gelince bir yere gizlendi. Yarası ağırdı. İki gün yerinden kıpırdayamadı. Üçüncü gün matarasındaki suyu da bitmişti. Kanı dinmişti; ama çok bitkindi. Son anlarının geldiğini düşünüyordu. Dudakları kurumuş ve çatlamış ve sonra da bayılmıştı. Bu sırada dudaklarına değen su ile kendine geldi. Bir de baktı bir Anzak askeri kendisine su içiriyordu. Bir müddet sonra o kayboldu. Ertesi gün Mustafa’yı bizimkiler bulup götürdüler ve Kocadere köyünde sargı yerine getirip tedavi ettiler. Mustafa iyileşip arkadaşlarının yanına döndü. Ama o Anzak askerini hiç aklından çıkarmıyordu. Yine bir gün süngü hücumu başladı. Bir Anzak askerinin yaralı düştüğünü gördü. Bu kendisine su verip hayata dönmesine vesile olan askerdi. Herkes siperlerine çekildi; fakat o yaralı asker hâlâ iki siper ortasında yatıyordu. Sıcak bir gün ve gece üstünden geçmesine rağmen o ortadaydı ve kıpırdanıyordu. Mustafa Çavuş daha fazla dayanamadı. Arkadaşlarına “Beni koruyun” diyerek okun yaydan fırladığı gibi siperinden çıktı o yaralıya doğru koştu. Çevik bir hareketle onu kucaklayıp arkadaşlarının bulunduğu siperin önüne koydu. Aynı hızla gerisin geriye siperine doğru koştu. Fakat onun maksadını tam anlayamayan Anzak askerlerinin kurşunlarına hedef oldu. Onun için Mustafa Çavuş şehit oldu. Kahraman Çavuş, inancının verdiği şefkat ve merhametten dolayı içtiği suyun bedelini canıyla ve şereflice ödemişti...

Sırlarla dolu Çanakkale Zaferi’mizi her sene daha derin bir heyecanla kutlamanın yanında yeni nesillere bu destan bütün yönleriyle anlatılmalı, getirilip gezdirilmelidir. Alınacak ibretler yanında, bu lâhûti güzellikten şehitlerimizin bizleri saran ruhaniyetlerinden de istifade etmiş oluruz. Hem unutmayalım, ağaç kökü ile gürler... Bizde böyle muhteşem bir kök var elhamdülillah... Fakat bu hazinenin farkında olmamız lâzımdır..."

Not:Alintidir, bir kelimesi bile bana ait degildir, ama ben cok sevdim okuduklarimi umarim sizde seversiniz...

Çanakkalede metra kare başına 6000 mermi kovanı olduğunu biliyor muydunuz? ki bu rakam bir cesed başına 3000 mermi etmektedir.
TARİHİMİZE SAHİP ÇIKMALIYIZ!

karsilikli savasan askerler bile birbirlerinden senin kadar nefret etmemisler. siperler arasi birbirlerine sigara ve su atmislar. bilip-bilmeden kuru gurultu yapmayalim. bilmemek ayip diil ama agir sozler kullaniyorsun...

peki hocam hepsi kardeşimiz oki? I love PKK sloganı nasıl sence yeterince barışçılmı? İstersen para toplayıp erzak alalım onlara aç kalmasınlar dağda yazıktır

diyeceksinki abartıyorsun.. savaştaki düşmanla PKK da aynı amaçta, ülkeyi ele geçirmek

neyse tartışmayalım bu konuda yapımız farklı

senin yasin kac dostum? yazdiklarindan yola cikarak fazla umidim yok. sence ayni sey mi pkk ile aztekler? biri isteyerek daga cikmis, devlete isyan etmis vatan haini, digeri ise kralicenin emriyle, ulkesinin kanunlari geregi amaci olmayan bir savasa gelmis zavallilar ordusu. iste bu yuzden siperler arasi sigara, su alisverisi yasanmis. iste bu yuzden bunnar pkk teroristleri ile olmamis hatta kulak vs. bilimum organ koleksiyonu yapmislar. neyse konumuz diil, mantikli bir insan bu kadar yazilanlardan bir seyler cikarir kendine. umarim en azindan uslubunda deisiklik olur, her topicte bir kufur vs. bulmaktan sIkIldim...

Kardeşlerim benim! Baştan sona kadar satır atlamadan okudum.... Gözlerim doldu.... Allah hepinizden razı olsun....

Ben de okudum. Duygulanmamak elde değil. Bir albüm dolusu fotoğraf var ama tarayıcım olmadığı için o güzel resimleri sizinle paylaşamadığm için üzgünüm. Gerçi bazı arkadaşlar fazla etkilenmemiş ama hep vardır o gibileri, neyse.
İzmir'deki arkadaşlar mutlaka metro'daki Çanakkale zaferi etkinliğini görsünler. Ben 3'tür geziyorum, gözlerim dolmadan dışarı çıkamadım.
Yılda birgün de olsa emeği geçenlere bizlere bu yiğitleri hatırlattığı için teşekkür ediyorum.

Çanakkale geçilir mi? GEÇİLMEZ bunu geçte olsa anladılar

daha önce duymuştum, insan orada savşta olmasa bile aklını kaybeder

ewt baba öle bende geçen sene gittim tüylerim diken diken oldu çook ayrı bir duygu bu...