Rahmetli anne ve babamdan dinlemiştim.. Bizim anadolu'da "gar gar" denen bir tabirden bahsetmişlerdi. Görmüşler miydi bilmiyorum, ama duydukları şuydu.. Kimi zaman, insanlar ölüm halindeyken, yani yatağında ölümü beklerken, etrafında da yakınları bulunurken, kişinin öldüğünü zannedip feryat figan etmeleriyle, ölüm halinde can vermek üzere olan ( ya da can verdiği zannedilen ) silkinip ölüm halinden çıkarmış. Ama, bu kurtuluş (!) çok fazla sürmez, bir müddet sonra gene ruhunu teslim edermiş.
İşte bu olaya, muhtemelen yakınlarının bağırıp, feryat etmelerinden dolayı " Gar gar " derlemiş.

Bunu ilk kez duyuyorum, gerçekten ilginç. "Gar gar" olayı bana "ölüm iyiliği" hâlini anımsattı. Buna göre, ölüme çok yakın insanlar vefatından kısa sürece ayaklanabilecek kadar enerji bulur, ardından eceliyle hikâyesini sonlandırırmış. Teşekkür ederim