"Seni sessizken, sadece önemseyenler duyabilir."

İnsanları kandırmak, kandırılmış olduklarına ikna etmekten kolaydır.

birilerine kırgınken ya da sinirliyken en çok kendime zarar verdiğimi fark ettim. yani herkes bir yerlerde devam ederken, her şey akıp giderken göğsünde koca bir alev topuyla yaşamak en çok kendine haksızlıkmış. affedememek yorucu bir his.

Gün geçtikçe herkesten beklentim azalıyor. Sabrım da öyle. Ciddiye alıp önemsediğim insanlardan herhangi bir şeyin arkasında durmasını beklerken daha nerede durması gerektiğini bilmedikleriyle yüzleşiyorum. İnandığım zamana yazık.

Selam 32!
Yani nereden başlanır bilmiyorum ama yaş aldıkça daha sadeleştim.
Kendimi buldum mu ? Sanki daha çok kaybettim.
Kendimi öyle bi ikinci plana aldım ki sanırım senle bunu düzeltmemiz gerekecek.
Ben zaten hiç ayar tutturamam en azından çabam var bu da bişi.
İlk defa hedefler koymuyorum bu yıl kendime ne bilim akışa bırakmak istedim
İçime atma olayını da aşarsam üf mükemmel bir yaş olur 32.
Tabi bi hayal ürünü gibi de geliyor kulağa.
Beğenmediğim özelliklerim listesini yapsam sonu gelmez o yüzden bu konuyu kapatalım.
Çok bir beklentim de yok yani .Zaten 30 yaşından sonra öyle arkadaşlıklar falan beni yormaya başladı uzun uzun yapılan planlar aman neden görüşmüyoruz muhabbetleri falan hiiiç çekemiyorum.
Artık daha plansız buluşmaları ya şu kadar saat vaktim var bi kahve mi içsek cümlelerini bi mesajla yüzümün gülmesini olur olmadık zamanda telefon edip ya kızıımm duydun mu? Başlıklı dedikodu zamanlarını seviyorum.
Kimin bir beklentisi varsa oradan uzaklaşıyorum ama kimin bi ihtiyacı varsa da orada olmayı seviyorum.
Biraz karmaşık gelebilir ama zaten hayatta 30dan sonra karmaşıklaştı zaman azaldı ya da uğraşımız çoğaldı ne dersen o işte.
Bir şeyleri bi kalıba sığdırmak zorundaymışız gibi davranmakta istemiyorum böyle istedim böyle oldu işte ötesi yok.
Bunu da kızımdan öğrendim.
Kreşte bir etkinliği bitirmek istememiş bende defalarca sordum neden yapmadın neden yarım bıraktın diye durdu ve ağlamaya başladı.
Canım istemedi sıkıldım dedi ve bunu bahanelerle süslemedi zaten yapamaz yaşından dolayı da birini sevmediyse seviyormuş gibi de yapamaz mesela çünkü çok küçük.
Büyüdükçe böyle şeyler öğreniyoruz bahaneler diziyoruz bi ton sevmediğimiz insana seviyormuş gibi yapıyoruz.
Çıkarlarımız var çünkü bizim. Çocukların yok.
Üzüldüm sonra buna keşke hep böyle kalsa istemediğini yapmasa bahaneler dizmese benim gibi bizim gibi..
Evet 32 yaş. Vay be daha dün 20 yaşını bekliyordum şu hale bak
Neyse aslında bu kadar yazacak bir şey yoktu.
Yarın ayık olmam diye şuan yazdım.
32 yaşımdan bi dileğim bi beklentim yok zaten yaşanılması gereken yaşanacak.

Harmonia