Kuranın en birinci müfessiri; kuranın kendisidir, sonra en hakiki müfessiri Hadis-i sahihlerdir. Zira, Peygamber Efendimiz, Kuranı öncelikle hayatıyla tefsir etmiştir. Zira O yaşayan bir Kurandır.Mesela Sure-i Nahl'de "İnsanlara, kendilerine indirileni açıklaman için ve düşünüp anlasınlar diye sana da bu Kur'an'ı indirdik. " buyrulmustur. Zira ASM Efendimizde, hem kavliyle, hem haliyle, hemde fiiliyle Kuranın izahatını ve açıklamasını yapmıştır. Peygamber Efendimiz özellikle de, Medine döneminde her namazdan sonra, hassaten de sabah ve ikindi namazından sonra Ashabına döner, Kuranı tefsir ederdi. Fakat Peygamber Efedimizin Kurana ait bu tefsiri, ayet ayet, sure sure kuran tefsiri şeklinde değil, ya kendi reyi ile ihtiyaca göre, luzum gördüğü ayetleri, yada Ashab'ın suallerine cevap mahiyetinde idi. TEFSİR İKİ KISIMDIR
Birisi:
Malûm tefsirlerdir ki, Kur'an'ın ibaresini ve kelime ve cümlelerinin manalarını beyan ve izah ve isbat ederler.
İkinci kısım tefsir ise:
Kur'anın imanî olan hakikatlarını kuvvetli hüccetlerle beyan ve isbat ve izah etmektir. Bu kısmın pekçok ehemmiyeti var. Zahir malûm tefsirler, bu kısmı bazan mücmel bir tarzda dercediyorlar. Fakat Risale-i Nur; doğrudan doğruya bu ikinci kısmı esas tutmuş, emsalsiz bir tarzda muannid feylesofları susturan bir manevî tefsirdir.
Şualar - 516

Selef-i salihin’in bu türlü tefsirleri çoktur. Hususan Gavs-ı Azam Şah-ı Geylani, İmam-ı Gazali, Muhyinddin-i Arabi, İmam-ı Rabbani gibi Zevat-ı Kiram’ın eserleri hep bu kısım tefsirlerdir. Bilhassa Mevlana Celalleddin-i Rumi Hazretlerinin Mesnevi-i Şerif’i de bu tarz bir nevi manevi tefsirdir.