Türkiye’de üniversite sayısının hızla artırılması, özellikle küçük şehirlerdeki yerel ekonomiyi canlandırma amacıyla desteklenmiş olabilir. Üniversite öğrencileri, gittikleri şehirlerde ev kiralayıp yerel işletmelere ekonomik katkı sağlıyor; bu da esnaf ve ev sahipleri için bir gelir kaynağı yaratıyor. Bu doğrultuda, üniversitelerin varlığı ekonomik canlılığı sağlamak açısından yerel bir turizm etkisi yaratabilir.

İkinci olarak, üniversiteye giden gençlerin eğitim sürecinde iş piyasasından uzak kalması, işsizlik oranlarının belirli bir seviyede tutulmasını sağlıyor olabilir. Fakat bu yöntem, eğitimli işgücünü artırırken onları bekleyen yeterli iş fırsatlarının olmaması sebebiyle nitelikli işsizliğe yol açabilir. Yani, işsizlik oranını düşürmek yerine sadece erteleyip mezun olduktan sonra yoğunlaşan bir işsizlik sorunu yaratma riski mevcut.

Sonuç olarak, devletin bu yatırımlarında ekonomik fayda sağlama çabası olsa da, üniversite mezunlarının istihdamı ve kalitesi konusunda daha dengeli bir planlama yapılmazsa, bu durum gençleri yalnızca zamanla yarışan bireyler haline getirebilir.