Ortaokulda Türkçe öğretmenimiz bize günlük tutma alışkanlığı kazandırmak için zorunlu tutuyordu. Sonraki yıllarda o defteri çok aradım ama bulamadım, içinde neler yazdığımı merak ettim. Hocamızın bizi kontrol etmek amacıyla sınıfın önünde defterimizi okuması ise gerçekten anlam veremediğim bir durumdu.

İleride kitaplaştırırım para kazanırım diye hayal edip boş ajandalar üzerinden denediğim, fakat bir türlü beceremediğim şey. Kızlar bu konuda daha iyiler anlatacakları erkek arkadaş, kızsal problemler olduğu için, onlar için böyle kilitli anahtarlı günlükler üretildi

Kendinle konusmanin yazisma versiyonu.

Küçükken beni heyecanlandıran eylem. Çocukken akşam olsa da günlük yazıp uyusam diye heyecanla beklerdim.

Sadece mutlu anların yazılması gerektiğini düşünüyorum, çocuklukta iyi kötü her şeyi yazıp ileride okuyup kötü anıları hatırlamak yerine mutlu anları hatırlamak daha güzel olurdu..

Çocukken yapılan eylem

Yazılması mantıklı bulamadığım eylem.ille birinin eline geçiyor o günlük.

Kendinle dertleşmenin bir yolu.

"Sevgili günlük" diye başlar.. Sonrası hüsran.

Anılarını yazmayı seven bir insandır.

Gelecekte yaşamına dair kendinden iz bırakmak isteyen insandır.

çok riskli bulduğum ve asla cesaret edemeyeceğim şey